Geachte lezers, dit is alweer mijn laatste blog van
dit jaar. Graag wil ik iedereen die mijn blogs heeft gelezen en/of heeft
bijgedragen aan de discussies die hier uit voortkwamen, hartelijk bedanken. Zo
op de laatste werkdag gaan mijn gedachten van hot naar her. Ik denk over mijn
eigen kinderen, en over mijn studenten, die de wereld zoveel te bieden hebben.
Maar de wereld is niet vanzelf ontvankelijk; technologie verbindt en sluit
buiten en is hiermee vaak zowel een zegen, als een vloek.
Als je kijkt naar de gevolgen van technologie op ons
brein en andersom, dan valt er zoveel te zien. Gisteravond was ik bij de
kerstviering van onze dochter Dorinthe, in de kerk. Het was heel sfeervol en de
kinderen zongen uit volle borst en speelden uit volle overtuiging mee met ...
de mechanische (van te voren opgenomen) muziek. Prachtig en ik ben de school
dankbaar voor de zorg voor onze dochter. Wel zou op mijn (politieke)
verlanglijstje bovenaan staan, net na het zorgen voor het behoud van de
planeet, veel meer aandacht voor muziekonderwijs op de basisscholen.
Muziekonderwijs is iets anders dan meezingen met een mp3!
Vorige week besprak ik het economische principe dat de econoom Thomas Piketty
beschrijft dat grote vermogens uit het verleden sneller renderen dan vermogen
uit arbeid. Hierdoor kunnen vermogenden heel veel zeggenschap krijgen,
bijvoorbeeld in vermogende families of bedrijven. Ik stelde vast dat ook in
veel andere domeinen van menselijke bezigheden de gevestigde orde het moeilijk
maakt voor nieuwkomers, bijvoorbeeld in de popmuziek, waarbij ons telkens
dezelfde liedjes worden voorgeschoteld, bijvoorbeeld in de top 2000. Gerrit
Klaassen schreef in reactie een mooie blog, waarin hij tal van andere
voorbeelden ter illustratie aandroeg, waarin nu juist wel in het verleden
behaalde resultaten gelden als een voorspeller van succes in het hier en nu. Of
dit goed of slecht is, is aan een ieder om te bepalen. Waarschijnlijk geeft het
aan sommige ontwikkelingen duurzaamheid, en dat zal vaak goed zijn, en aan de
andere kant zet het hele volksstammen en jongeren vaak op voorhand aan de kant,
waardoor zowel jongeren als innovatie niet altijd de beste kansen hebben.
Slechts als ze via "disruptie" weten door te breken, krijgen ze
kansen, maar ik geloof dat disruptieve ideeën minder vaak doorbreken dan
futurologen ons willen doen geloven.
Echter, er is één gebied, waar arbeid in het hier en
nu juist wel kan lonen, en waarin jongeren dan ook kansen hebben zonder
disruptieve noviteiten te hoeven mee te brengen: de politiek! Men verwijt
politieke partijen vaak dat ze geen duurzaam beleid tonen en vooral reactief en
op geleide van incidenten regeren. Maar juist hierdoor kunnen relatief jonge
mensen in de voorhoede van de partijen komen, zoals we de laatste 15 jaar
veelvuldig zagen. Nogmaals, ik doe geen uitspraak of dit goed is of niet. Maar
ik geloof dat een talentvol kind eerder gehoord wordt binnen een publiek bestuur
dan op Skyradio!
PS Een verzoek aan de talentvolle jongeren die hun
kansen grijpen in het openbaar bestuur en de politiek. Loop alsjeblieft een
keer een muziekschool of conservatorium binnen... De allerbeste wensen en een
gelukkig nieuwjaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten