Affection

We willen allemaal rijk en beroemd worden, maar om het te zijn, is van een volstrekt andere orde. Van menig (Hollywood) ster weten we dat er inderdaad sterke benen nodig zijn om roem te kunnen dragen en dat, bovendien, hoge bomen veel wind vangen. We vergapen ons aan rijkdom en weelde, zonder voldoende te beseffen dat een gouden leeuw geen hart nodig heeft en een diamant geen gevoel, maar hoe kostbaarder de diamant, hoe vaker ze het object is van strijd, criminaliteit en bloedvergieten.

We zijn druk bezig gelukkig te worden, maar op momenten dat we het zijn hebben we het vaak niet door. Achteraf, terugkijkend, beseffen we dat we het waren. Hele bedrijfstakken grossieren in Nostalgia. We zijn een merkwaardige soort, jagend naar alles wat we begeren, en dus niet hebben. Blind voor wat we hebben, vaak verblind door wat we niet hebben en door onwetendheid, zoeken we naar de affectie van bij voorkeur degene die ons ontkennen, in plaats van degene die ons erkennen. Daarmee geven we "vervelende" mensen (collega's, kennissen, maar ook politici, artiesten) steevast veel meer macht over ons dan mensen die ons met respect behandelen. Iedereen kent wel zo'n collega, die door iedereen een beetje gevreesd wordt (als hij/zij er niet is, haalt iedereen rustiger adem), maar eigenlijk wel het meest beleidsbepalend zijn.

Het zit diep ingebakken in onze psychologie. We hebben een bias voor wat mis gaat, voor gevaar. Een Deense Dog (het is Duitse, maar "iedereen" zegt Deense) die geen vlieg kwaad doet, maar wel de kaken heeft om een arm van een volwassen man in één greep te amputeren, vinden we aandoenlijk in al zijn/haar schaapachtigheid, maar een schaap vinden we miezerig en laf. Voor een ridder hebben we respect, indien voorzien van een zwaard. Het meeste respect hebben we evenwel voor een ridder die dat zwaard nooit gebruikt, maar een ridder zonder zwaard is geen ridder. Exact in deze tweestrijdigheid ligt onze progressie. Eveneens in deze tweestrijdigheid ligt het gegeven dat progressie nooit zuiver progressie is, maar ook vervreemding, of soms zelfs achteruitgang. Als mensheid hebben we het niet makkelijk, maar alles dat we nodig hebben is een beetje affectie. Omzien, van iedereen voor elkaar!

In deze overpeinzingen denk ik terug aan mijn ouders, en denk ik aan mijn schoonouders. Bij elkaar en elk voor zich verdienen zij mijn diepste respect. Fijne paasdagen!