In tegendeel, ondertussen zijn al onze waardevolle herinneringen (foto’s, filmpjes) en papieren vanuit ons particuliere bezit overgedragen en opgeslagen “in the cloud”. Daartoe werd het eerst in talloze apps getransformeerd tot data, en data is goud waard, voor adverteerders, bedrijven en heel veel later voor wetenschappers. Heel veel later, want commercieel belang heeft direct toegang tot data, wetenschappelijk belang gaat via enorme aantallen ethische commissies en protocollen, maar dat terzijde. Er zijn meerdere grote bezwaren verbonden aan gedecentraliseerde (in the cloud) energievoorziening en data-opslag. Over twee bezwaren - 1. bedreiging van (humane) diversiteit en 2. anti-duurzame grenzeloosheid - wil ik het hebben, met name in relatie tot privé databeheer in de cloud. In deze blog het tweede punt, volgende week gaan we op het eerste punt in.
U heeft het vast al diverse keren gezien, er hoeft maar iets net iets anders te gaan dan normaal - een prachtige zonsopkomst, een ongeluk, of een beroemdheid “in het wild” - en er staan meerdere tot tientallen mensen te filmen met hun smartphone. Als een rockster van in de zeventig een concert heeft gegeven, staan er geheid direct daarna filmpjes vanuit de zaal op YouTube van ieder liedje. Niet alleen maakt dat het lastig om een liedje op het internet te vinden in een uitvoering van de ster toen hij of zij jong was, en nog wel kon zingen, ook vergt het enorme hoeveelheden data-opslag en dus capaciteit.
Kinderen en jongeren hebben al lang niet meer de ervaring dat elke foto (laat staan filmpje) ontwikkeld moet worden en dat je dus goed moet nadenken over wat je de moeite waard vindt om te bewaren (posten). Toen we digitaal gingen fotograferen en filmen, maar nog zelf voor een opslagmedium moesten zorgen (vaak met beperkte capaciteit), was er (zij het al minder) nog enige rem op onze behoefte om iedere seconde van ons leven te delen met anderen. Nu we alles in de cloud kwijt kunnen, vaak gratis in ruil voor onze privacy die we verkwanselen in de kleine lettertjes die niemand leest, zijn we helemaal los. We voeden onze virtuele “dubbelganger” - onze eigen en elkaars digital twins - met verslavende likes, hartjes en heel veel aandacht en neigen ernaar onze fysieke conditie te negeren, zoals de obese bevolking van het ruimteschip in Wall-e. Lifestyle is ondertussen booming business.
Een gevolg is dat we hiervoor onze behoefte om te delen steeds minder werkelijk (fysiek) belevendigen en dat we daarmee eenzaam worden. En die eenzaamheid lossen we op door ons leven nog meer virtueel of digitaal te leven en te delen (openbaren). Het is een vicieuze cirkel, die ook nog eens zeer milieu belastend is. Want al die privé data draait 24/7 op servers en als we in het ingeslagen onbegrensde pad zullen verder gaan, zal alleen dat al over 30 jaar, zo wordt ingeschat, 10 keer zoveel energie per dag kosten als al het vliegverkeer over de hele wereld nu per dag. Het levert dus niet alleen psychisch en sociaal armoede op, maar ook bedreigt het ons voortbestaan als soort.
Hoe dan ook, van het streven naar zelfvoorzienendheid in energie en data-opslag uit de inleiding zijn we, lijkt me in korte tijd verder verwijderd dan ooit, en de koppeling van data en energie lijkt een hele slimme die veel energiemaatschappijen op tijd hebben ingezien! (Wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten