De leefstijl maffia!

Heerlijk, op de camping in Frankrijk aan de Loire, hoor ik het nieuws op afstand. Landgenoten praten over de fipronil-crisis, die toch weer deels blijkt te berusten op hét achterhouden van informatie en wachten met uitspelen tot er gescoord kan worden, bijvoorbeeld in de zomervakantie, als er minder nieuws is!? En natuurlijk zijn degene die het nieuws naar buiten brengen, zoals altijd, de helden. Terwijl we de tent inpakken om verder te trekken denk ik er over door: door voor redactioneel gewin te wachten met het "uitspelen" van de kwestie, heeft het hele land al die tijd van de besmette eieren kunnen eten. Vanwege een onderzoeksjournalist/redactie ("held") die heeft gewacht tot de nieuwskomkommertijd. Of waren de eieren niet zo gevaarlijk?

Als we afreizen dwalen mijn gedachten af naar algemenere leefstijl-items. Zaken zijn in de gratie en even later onverbiddelijk uit de gratie. Mijmerend denk ik nog even aan Amboise, waar we het graf van Leornardo da Vinci bezochten. Zou hij, geboren in deze tijd, al voor zijn 10de aan de Ritalin hebben gezeten? Op welke leeftijd kreeg hij de diagnose ASS? Of niet, als hij in een milieu geboren werd, waar de leefstijl niet zo nauwgezet werd geredigeerd. Onderweg naar de Dordogne, Sarlat, overdenk ik de afgelopen weken thuis, waarin we heerlijk hebben kunnen rommelen in ons nieuwe huis ... uit 1906! De verkoop van ons vorige huis was heel leerzaam. Al hadden we er slechts 4 jaar gewoond, alles was anders dan bij vorige verkopen. Er is een nieuwe norm, bepaald door een nieuw beroep: de woonstyliste. Kijk maar op Funda, alle huizen zijn volstrekt onverkoopbaar als deze beroepsgroep de verscheidenheid niet tot eenduidigheid heeft omgetoverd. Alle huizen dezelfde look! Ik begrijp dat de inwisselbaarheid van huizen ook de bewoners inwisselbaarder heeft gemaakt, en dat daar het succes van airbnb ook impliciet op is gestoeld: we kunnen direct in elkaars huizen uit de voeten. Op Funda zoekend zie ik af en toe een huis dat nog niet is ge-restyled. Met rommel en snuisterijen geeft de laatste bewoner zich onbedoeld bloot: stokoud, of psychopathologie (bv schizofrenie), of nog erger, een (meestal) man met een hobby. Zo jaren '80!

Enfin, we zijn niet van plan snel weer te verhuizen, dus schilderen we de muren in opvallende kleuren (sorry stylist) en vullen we de vertrekken met onze hobbies. Muziekinstrumenten, techniek, computers. Terug in de tijd. Muziekje erbij. David Bowie, 5 years. "All the fat skinny people, all the tall short people, I'd never thought I'd need so many people". Sommige mensen zijn mager, sommige gezet, sommige lang, en sommige kort. We zijn allemaal nodig. Das war mal! Hoewel constituties tussen mensen verschillen, net als behoeften, geschiedenissen en toekomsten, lijken we tegenwoordig nog vooral slechts 1 leefstijl na te streven. Eén model en heel veel commercie en professionals (inclusief het "tijdschrift-publicatie-bedrijf-wetenschap-dot-com") verdient een boterham met het "marketen" en "wetenschappelijk" onderbouwen van het modelleven van de ideale moderne mens. Met het geven van advies, gevraagd en ongevraagd. Een leefstijltank die door de beschaving dendert. Wel visolie, geen koolhydraten, wel benzine, geen diesel, bewegen volgens de smartwatch, inrichten volgens vt-wonen. Iets is in, of out, wel dit, niet dat. Bijeffecten zijn niet onderzocht (wat als een subpopulatie mensen van koolhydraatarm eten een vorm van darmkanker ontwikkelt?), maar dat is wellicht de boterham van morgen. Immers, hoe vaak worden we niet geconfronteerd met gewijzigde inzichten? Heroïne, asbest, fossiele brandstoffen, om er een paar te noemen, ooit onthaalt als grote oplossingen. Nu weten we allemaal wat goed is, en hebben we leuke "smarte" techniekjes om ons op het rechte pad te houden. Maar mensen verschillen en hebben soms behoeftes op maat. Zijn we wel allemaal hetzelfde? Wat als iemand van een glas water al "dik" wordt, gewoon omdat zijn/haar constitutie zo is? Is zo'n iemand dan gedwongen zich voortdurend als deviant, schuldig te beschouwen? Of de arme als mislukt?

Door slechts één norm te promoten, staan hele volksstammen buiten spel en moeten leven met een chronisch gevoel van tekort schieten. En de onderbouwing van die norm is fragmentarisch, modieus en niet gestaafd aan hogere, duurzame (bv ethische, filosofische, religieuze) kaders en daarmee armoedig. Wat als je tracht je gewicht als een jojo via je dieet binnen de norm te houden, maar je constitutie vraagt op een gewichtiger niveau van onderhoud? Wat als je 2 uur per dag piano speelt, in plaats van je stappentel target te halen? Of je huis inricht zonder op de styling te letten?

Ik draai door. Bovendien hebben we onze bestemming bereikt, een mooie camping. Laat ik snel ophouden met mijmeren over mijn nog in te richten huis, en op de camping dit keer maar wel de WiFi-code vragen en de netwerk en sociale media-apparaten weer aansluiten. Een muziekje moet tijdens het wijntje nog wel kunnen, toch. Dan maar Pink Floyd, Welcome to the machine! Gemachineerd door de sociale media en de leefstijlmaffia? In de blog van volgende week meer hierover...