Spreken de feiten eigenlijk wel altijd voor zichzelf?

In een tijd waarin Evidence Based Practice (EBP) zowat overal wordt gepredikt en geen rationeel mens daar tegen kan zijn, is het moeilijk om hier tegenin te gaan. Toch moet er een onderscheid worden gemaakt tussen de feiten en het argument waaraan de vermeende feiten hun 'waarheid' ontlenen. Hoe opkomende technologieën worden ontvangen, wat de gevolgen zijn van grootschalige implementatie op het gebied van psychologisch welzijn of duurzaamheid, is niet op voorhand vast te stellen op basis van "feiten", simpelweg omdat er in het begin geen feiten zijn. Toen de eerste auto's op de weg kwamen, vielen er weinig tot geen doden en was er nog geen luchtvervuiling. 

Op de driedaagse Online International Conference Emerging Technologies and Changing Dynamics of Information [ETCDI]* zal ik Saxion volgende week donderdag (9 september) vertegenwoordigen door mijn paper te presenteren als eindpresentatie, rond 20:00 uur Indiase tijd. 

Hierbij zal ik betogen dat er een veel te afwachtende houding is van overheden, beleidsmakers en onderzoekers ten aanzien van opkomende technologieën. Men lijkt zich niet aan argumenten te willen branden, totdat er genoeg feiten zijn. Maar dan is het vaak al te laat. Nu bijvoorbeeld na de Corona-epidemie, online vergaderen en werken gemeengoed is geworden, duikt de term Zoom Dysmorphia steeds vaker op in wetenschappelijke publicaties: mensen die een hekel hebben gekregen aan hun eigen gezicht, mede omdat dat voortdurend in beeld is en daarbij vanuit één hoek vervormd wordt weergegeven (van onderen, met een te grote neus, etc., zie Rice et al., 2021) en daardoor tot psychische problemen kan leiden en /of zich wenden tot plastische chirurgie. Al bij mijn inauguratie heb ik bepleit om naast EBP vooral ook over te gaan naar een Argument Based Practise.  Zo schreef ik bijna anderhalf jaar geleden op basis van argumentatie (de feiten waren er toen nog niet) dat psychische problemen een logisch gevolg zouden zijn van het deelnemen aan vergaderingen via online platforms, waarbij je jezelf als zowel eerste als tweede/derde persoon continu in beeld ziet. 

Daar was echter weinig interesse voor. Argumenten worden vooraf vaak weggezet als meningen. Zo werd mijn argument over "zoom dysmorphia" gelukkig wel (maar dan wel als opinie) gepubliceerd in het Britse tijdschrift Education Journal (de Graaf, 2020). Alles dat nog niet op feiten is gebaseerd, is te badineren als meningen en dat geeft BigTech alle ruimte om vrij te kunnen experimenteren met opkomende technologieën, zonder vooraf verantwoording af te leggen. En achteraf hoeft het vaak niet meer, want is er geen weg meer terug.  

Zonder op argumenten gebaseerde praktijk (en beleid) is de overheid per definitie retrospectief. Gezien de problemen die we zijn tegengekomen met onze planeet, is het tijd voor verandering: naar een op argumenten gebaseerde praktijk. De Sustainable Development Goals (SDGs) van de Verenigde Naties geven hier richting aan, evenals de duizenden jaren oude deugden: voorzichtigheid (wijsheid), standvastigheid (moed), matigheid en rechtvaardigheid (rechtvaardig). Het punt is dat de digitalisering dichotomie heeft gebracht (fout-goed, feit-nep), terwijl deugd altijd in het midden moet worden gevonden: moed zonder voorzichtigheid, bijvoorbeeld is dwaasheid!. Dit is een binaire wereld niet vanzelf gegeven. Zo kom ik tot 3 aanbevelingen: 

1. Laat je niet intimideren of zelfs omkopen door BigTech/wetenschap! Disruptie is niet altijd cool! 

2. Bij het reguleren van opkomende technologieën moet rekening worden gehouden met psychologische behoeften! Menselijke waardigheid en duurzaamheid voorop! 

3. Naar een op argumenten gebaseerd beleid! Geen bewijs zonder argument! 

Disruptie mag alleen als het zeker de menswaardigheid en het voortbestaan van de planeet niet schaadt. Tot nog toe zijn we van de regen in de drup gekomen met alle disruptieve “zegeningen”: iedere nieuwe techniek zou de schaduwzijde van eerdere technieken doen verdwijnen, maar telkens blijken er weer nieuwe (grotere) schaduwzijden te ontstaan. Pandora’s Box is er niets bij, terwijl de (bio)diversiteit dagelijks verder afneemt en de planeet regelrecht bedreigd is door grootschalig menselijk handelen! Het is 2 voor 12, time for a change!

 

 

Graaf, J.W. de (2020). Getting Tired. Education Journal, ISSUE 435, p.19

Rice, S. M., Siegel, J. A., Libby, T., Graber, E., & Kourosh, A. S. (2021). Zooming into cosmetic procedures during the COVID-19 pandemic: The provider’s perspective. International Journal of Women's Dermatology, 7(2), 213-216. 

 

* Organized by India Centre of Excellence in Information Ethics (ICEIE), Centre for Digital Learning, Training and Resources (CDLTR), University of Hyderabad (India) Information Ethics Network for Africa (IEN4A), Future Africa, University of Pretoria (South Africa) Russian National IFAP Committee, Interregional Library Cooperation Centre (Russian Federation) International Centre for Information Ethics (ICIE) UNESCO Chair on Language Policies for Multilingualism, Federal University of Santa Catarina (Brazil) Under the Auspices of UNESCO Intergovernmental Information for All Programme (IFAP) In association with Confederation of Indian Industry, Telangana 7 – 9 September 2021 Weblink : http://cdltr.uohyd.ac.in/iceie