vrijdag 17 maart 2023

Ik ben omdat wij zijn!

Zijn, being, is Inner Development Goal nummer 1. In mijn blogs argumenteer ik met betrekking tot hoe wij kunnen bijdragen aan een volhoudbare (leef)wereld als individu, groep of onderneming, vooral gerelateerd aan IDG 2, cognitieve vaardigheden, 3, je verhouden tot anderen en de wereld, 4, samenwerking en 5, bijdragen aan veranderingen om een volhoudbare wereld te realiseren.  

Maar zijn staat niet voor niets op nummer 1. Al het geweld dat in onze 24/7 economie via duizenden kanalen digitaal en fysiek continu op ons wordt afgevuurd, brengt ons wezen (een mooi oud woord voor zijn) continu aan het wankelen. Soms in vervoering, ontroering, maar veel vaker in beroering, of overschreeuwde eenzaamheid. Ook mijn zijn, wie ik denk te zijn, wordt bedreigd. Helaas weet ik dat dit voor ons allen geldt, voor praktisch al mijn medemensen. Ik ben de andere kant op gaan kijken, niet naar de voordelen van technologische ontwikkeling, maar naar de risico’s. De risico’s van educatie, economie, oneindige groei uit eindige middelen, kortom, van doorgaan op onze “verlichte” weg naar een hemel op aarde. En dan voel ik me alleen als ik dit benoem. Telkens haast ik me dan te zeggen dat er natuurlijk veel goeds op komst is, als ik toch voorzichtig een schaduwkant probeer te benoemen van een nieuwe technologie (nieuwe technologieën komen dagelijks, de ontwikkelingen versnellen 24/7 exponentieel in alle denkbare richtingen, als een losgeslagen autonoom monster). Wie kan tegen iets zijn dat gemak brengt, slim is, handig, vermakelijk? Ben ik in mijn positie eenzaam? Ik voel me vaak alleen. 

Als ik dan vertel over waar ik de afgelopen jaren echt op heb gefocust, op mens en technologie, is er altijd wel iemand die me vertelt dat ik dan toch echt dat boek van <naam boek/schrijver> moet lezen, meestal een beginnersboek. Ben ik ijdel? Ik voel me soms niet erkend. Natuurlijk weten anderen het beter, natuurlijk verloochen ik dan wie ik ben, door vooral mee te babbelen over een middelbare school boek techniekfilosofie. Heel interessant…  

Alle nieuwe technologische “blessings”, of het nu generatieve AI betreft of toekomstige (nog) snellere vormen van vervoer, het zijn telkens opnieuw de aanvankelijke voordelen die maken dat we dit beslist moeten willen – disruptie – om vaak binnen de kortste tijd overschaduwd te worden door de nadelen (bijeffecten, ongewenst, maar ja, wie kon dat nou van tevoren zien)? De introductie van nieuwe technologieën volgt geen democratisch proces. Ja, “rules and regulations” komen wel, maar achteraf, als de technologie niet meer nieuw is, en dan vooral ter bescherming van de inmiddels grote lucratieve bedrijven die haar ontwikkelen en uitdragen – feitelijk ons ermee koloniseren – en die dan volgens de politici van groot belang zijn om de welvaart op peil te houden. Multinationals, CEO’s, je moet ze binnen je grenzen houden, want regen drupt van boven naar beneden, toch?  

Nee, verandering begint echt in ons eigen zijn. De onrust, of zelfs angst dat de desastreuze ontwikkelingen slechts te keren zijn door wereldwijde natuurrampen of wereldoorlogen, kan ik niet stillen door te argumenteren, verzet te plegen, maar slechts door te accepteren. Niet reactief zijn, maar zoals IDG beschrijft, door opzettelijk aanwezig te zijn in de eigen gedachten, gevoelens en lichamelijkheid, waar vanuit ieder van ons integer en authentiek het innerlijk kompas volgt.  

Verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn gezin, en breder, de wereld, ook voor allen die nog niet zijn, voelt in strijd met de onophoudelijk stroom van technologische innovatie uit de kraan van economische verdienmodellen. In strijd ook met de wereld verdelen, opdelen en tegelijkertijd globaliseren, en met de natuur inclusief onze menselijke natuur – waaronder mijn zijn – nog meer vervreemden en beroven. Hier komt het laatste punt van IDG 1 aan bod, presentie. Uit het oordeel stappen, vind ik moeilijk, omdat we zo ontzettend duidelijk in mijn ogen met de verkeerde dingen bezig zijn. Toch ligt hier mijn taak! 

We gaan allemaal naar huis met het gevoel dat we niet gehoord worden, dat het eigenlijk heel anders zou kunnen. Presentie is het mooiste dat we elkaar kunnen geven, niet reactief, maar integer en authentiek. Ondernemingen bestaan uit mensen, en pas als we onze menselijkheid omarmen, ons zijn, kunnen we de ratrace naar meer, beter en grootser achter ons laten, zelfs overstijgen. Niet ik ben en jij bent, maar wij zijn! Mijn eerste stap heb ik genomen, ik ben omdat wij zijn!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Monopoly (SROI2)

Vorige week schreef ik over SROI en het bordspel “ Villagers ”. Mijn zwager wees mij op het beroemde spel Monopoly . De in 1866 geboren Amer...