Loket Brain & Technology: inclusieve anderhalve meter

Ten tijden van crisis, leren we vaak het meest. Wat we leren, is uiteindelijk voor iedereen individueel verschillend. Dat we best zonder of met veel minder verre vliegreizen kunnen, dat we online ook efficiënt kunnen vergaderen, dat we daarbij dan wel weer aspecten kwijtraken die we erg missen, zonder dat we wisten dat ze er überhaupt waren, dat we ons misschien veel minder of juist veel meer nuttig voelen in ons werk, of in onze samenleving. Al deze zaken - levenslessen - komen ongevraagd en grotendeels door niemand geregisseerd op ons pad. De opmerking "van" John Lennon is op deze Corona crisis tijd nog meer van toepassing dan eerder: “Life is what happens to you, while you’re busy making other plans”.

Ook in ons Brain & Technology lectoraat leren we momenteel veel. Wij hebben als onderzoekers de behoefte om iets te doen, om bij te dragen. Collega lector Timber Haaker (lector Business Models) startte een helpdesk (fieldlab) waar onder meer MKB bedrijven kunnen aankloppen om van onderzoekers en studenten hulp te kunnen krijgen om te kijken hoe ze Corona proof kunnen worden.

Binnen mijn lectoraat Brain & Technology hebben we kennis van menselijk gedrag, emotie en denken (cognitie) en van hoe technologie kan worden ingezet om de aansluiting op de samenleving (werk, wonen, relaties) te kunnen behouden, ook als je anders (divers) bent dan de meeste mensen. Een inclusieve samenleving (inclusive society, naast inclusive technology onze Brain & Technology onderzoeks-/kennislijn), biedt plek aan iedereen, mensen die meer op details gericht zijn en graag de diepte in gaan, tegenover mensen die als het ware van nature de sociale normen woordloos begrijpen. Mensen die een visuele of auditieve beperking hebben, tegenover mensen die juist moeite hebben met het verwerken van grote hoeveelheden prikkels, etc. Mensen zijn er in grote diversiteit, en het is niet moeilijk te bedenken dat een “anderhalve meter samenleving” voor iemand die iets dichterbij moet komen om een ander te verstaan heel anders is, dan voor iemand die graag de wereld op een afstand houdt. Iemand die hulp nodig heeft vanwege rolstoelgebruik, of verlamming, zal op een andere wijze geïsoleerd dreigen te raken in zo’n samenleving, dan iemand die vanwege slecht zien makkelijk te dicht bij mensen komt.

Bij ons lectoraat denken we er hard over na om samen met studenten en de onderzoekers een loket te openen om te helpen mee denken om de gedachte van een inclusieve samenleving ook in de anderhalve meter samenleving te kunnen handhaven. Of, en daar wees Mia Nijland me op, creëren want onze samenleving is nog helemaal niet inclusief. Daartoe zullen we dan inventariseren waar mensen in hun “diversiteit” tegen aanlopen, om vervolgens met experts en studenten toegepaste psychologie te adviseren, en zo ons steentje bij te dragen. Het nieuwe normaal zal hele andere mogelijkheden en beperkingen genereren. Helpen de mogelijkheden te benutten en zo tot een duurzamere samenleving komen, kan alleen als ook de beperkingen adequaat gezien worden en aangepakt. Opstaan, falen en weer opnieuw opstaan! Maar ... zul je zien dat volgende week alle regels weer veranderen. Hoe zei  John Lennon dat ook al weer?