Ode aan de kunsten in deze moeilijke tijd: niets is wat het lijkt!

Als je denkt dat je weet hoe iets zit, en je kijkt beter, blijkt het toch altijd net weer anders te zijn. Ook voor populisten geldt nu zelfs de regel, dat wie  ergens iets van vindt, niet goed genoeg heeft gekeken. Wat vandaag fake nieuws is, blijkt soms morgens echt nieuws te zijn, net zoals het echte nieuws achteraf toch onvoldoende geïnformeerd kan blijken te zijn geweest en het dus feitelijk fake nieuws was. Tijdens deze Corona crisis wordt dit regelmatig pijnlijk duidelijk. En wij, het publiek, zijn verslaafd aan nieuws. In mijn Facebook community zie ik verschillende groepen verslaafden, sommige aan wetenschap, andere aan actualiteit en sommigen aan conspiracy en nine for news... De onderwerpen zijn overal ongeveer gelijk, de waarheden totaal verschillend. Maar wat maakt het ons? 

Junks. Verslaafd aan informatie, aan uitleg van onze wereld, die we niet begrijpen, uitleg over onszelf, waarom we zijn wie we zijn. Leven geproduceerd in factories, via een app besteld en bezorgd door Uber eat, of Uber Ich. Junkfood, in een plastic maatschappij, waar we zouden kunnen afkicken, als we zouden weten hoe dat moest. Verslaafd zijn we zelden de beste versie van onszelf, intolerant en altijd op zoek naar meer informatie, teruggeworpen op onszelf zien we nauwelijks elkaar. Aan huis gekluisterd zag ik dit weekend de film Avatar nog een keer, en begreep ik ineens dat deze fantasie meer is dan nieuws, en zelfs dan nep nieuws, het is visie!