Zwart-wit, man-vrouw, jong-oud, mooi-lelijk, goed en
slecht, al ons kennen is geworteld in het erkennen van tegenstellingen. Arm en
rijk, plattelanders en stedelingen, arbeiders en managers. Zelfs ons kennen
zelf bestaat weer uit discriminanten: echte kennis versus schijn kennis, echt
nieuws versus nep nieuws. In de logica zegt men dan dat het menselijk weten (en
daarmee de wetenschap, religie en kunsten) is gebaseerd op dialectiek. Of we
dat nu leuk vinden of niet, de keus is òf discrimineren, òf als volstrekte
nitwits door het leven gaan.
Zeker, het is vaak verre van leuk. Beschamend hoe
huidskleur of achternaam ook in onze tijd vaak bepaalt welke deuren er voor je
open gaan, of hoe geslachtskenmerken bepalen of je voor window dressing zoals
een vrouwenquotum mee mag doen, of omdat men je er echt bij wilt hebben. Of dat
je oud genoeg geacht wordt om mee te mogen praten over jouw toekomst, of dat je
het allemaal aan de gesettelden over moet laten. En dan zal je maar een
gekleurd kind zijn van het vrouwelijke geslacht. Ik las van 2 kleine in
Nederland uit Nigeriaanse ouders geboren meiden die voor Moederdag voor het
eerst op pad waren om een kadootje voor mama te kopen, terwijl papa buiten
stond toe te kijken. Voordat ze het doorhadden werden ze door de winkeleigenaar
apart genomen en gefouilleerd, want de hele situatie was erg verdacht...
Beschamend, en tegelijkertijd helaas absoluut alleen
te veranderen doordat er een werkelijkheid inslijt waarin geslacht, leeftijd
en/of huidskleur er niet toe doen, zodat we kennis (waar en onwaar, het
onderscheid tussen echt en nep nieuws is echt ook onzinnig) produceren op
discriminanten die minder mensen buiten spel zetten. Of, waarschijnlijk, andere
mensen, want discrimineren - het creëren van (schijn) tegenstellingen - ligt
echt de basis van al ons kennen. Systematieken ten spijt om dit te “Verlichten”
(zoals de rationele verlichting die de wetenschappelijke revolutie inluidde),
we zullen altijd moeten voelen en geloven, en weten zal altijd tijdelijk
blijven, totdat een betere lezing van de “feiten” zich aandient, die de
waarheden van vandaag tot de dwalingen uit het verleden van morgen maakt.
Dat verleden, daar schaam ik me voor, voor slavernij
en uitbuiting, voor rijkdom uit pure armoede. Maar het is makkelijk praten voor
een witte man met een goede positie. Schaamte en trots. Maar toch zou ik
verdomd graag willen dat ik als witte man niet zoveel schuld voelde ten aanzien
van mijn medemens met donkere huid, of medemens van het andere geslacht. Was
het slavernij verleden en de vrouwenonderdrukking maar een Hoax, ik zou er
haast een geloof in conspiracies om willen omarmen. Want conspiracies zijn naar
mijn mening om een afschuwelijke werkelijkheid niet echt onder ogen te hoeven
zien. Een klimaatcrisis is er niet, uitbuiting is er nooit geweest. Corona
bestaat niet. Helaas weet ik wel beter. Er is geen bedrog waar we ons achter
kunnen verschuilen, “there’s no comfort in the truth”. Schaamte en trots, trots
en schaamte. Elton John had absoluut gelijk, sorry lijkt het moeilijkste woord
te zijn. Sorry!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten