Vakantie 2020

Veel eerder dan ik me kon voorstellen, is het zomervakantie geworden. Een jaar geleden lijkt een eeuw geleden (het zogenaamde backward telescoping effect), zeker nu de tweede helft zo bijzonder is verlopen. Colleges gaven we online vanuit de woonkamer, en om daar toch nog iets van te maken, vormde ik ze om tot een soort amateur documentaires. Dank aan Vegas (video-editor) en heel veel tijd (1 college van 45 minuten kostte me ongeveer 12 uur editten). Daarnaast waren er heel veel online vergaderingen, die vanaf maart langzaam maar gestaag op gang kwamen. Daarbij ontstond bij mij een gevoel van angst voor het ongewisse. Komen we deze Corona crisis ooit te boven? Is het niet veel erger dan het wordt voorgedaan? Zeker, het voelt als na een nachtmerrie, maar dan echt. Helaas geloof ik dat iedereen wel iemand kent die aan het virus is bezweken, of blijvend is beschadigd.

Interessant was het zeker ook, alleen al om te zien welke coping-strategieën mensen (inclusief ikzelf) hanteren om perspectief te houden. Ontkenning, berusting, opstandigheid, beschuldigen... Eigenlijk zijn hierin tamelijk eenvoudig de 5 fasen van rouwverwerking van Kübler-Ross in te herkennen: 1. ontkenning, 2. protest/boosheid, 3. onderhandelen en vechten, 4. depressie en, tenslotte, 5. aanvaarding (acceptatie). Hoewel, de volgorde lijkt hier niet mee te corresponderen. Aanvankelijk accepteerden we nagenoeg allemaal zonder protest de lockdown en hielden we ons tamelijk intrinsiek aan de regels. Nu worden de regels door hele groepen mensen aan de laars gelapt (ontkenning) en zijn er grote groepen mensen die er conspiracy “theories” op nahouden (protest, boosheid). Met de ogen dicht doen alsof er niets aan de hand is, of met een Beatles quote “Living is easy with eyes closed, misunderstanding all you see” (Strawberry fields forever). Eigenlijk is dit op ons allemaal van toepassing; wij, mensen, stapelen de last van grote diversiteit- en milieuproblemen zo comfortabel mogelijk op voor het nageslacht, dat wel hele krachtige persoonlijkheden en leiderschap moet hebben, wil menselijk leven op aarde over zo’n 200 jaar nog mogelijk zijn. Helaas lijkt de kans om de Corona crisis als wake-up call aan te wenden “to make things better”, om er nog maar een Beatles quote tegen aan te gooien (Hey Jude), een gepasseerd station, dankzij de politiek, die zich verschuilt achter een eeuwig twijfelende wetenschap - per definitie totaal verdeeld - en vooral ook de kritiekloze massamedia.

Pijnlijk, maar zeker ook interessant om te zien hoe kritiekloos de Nederlandse media en pers doen voorkomen dat “de wetenschap” alles in de hand heeft, of krijgt. Wat probeert men te verbergen? Is het allemaal nog veel erger? Zeker is dat we er qua milieu veel slechter voorstaan dan men doet voorkomen, en mensen die daar aandacht voor vragen worden genegeerd, tenzij ze zoals de Unabomber misdadige/nare dingen gaan doen, of zoals de Duitse Rambo die zich nu in de bossen verschuilt en door de pers belachelijk wordt gemaakt omdat hij in een manifest zijn ongeloof in technologie heeft verkondigd. Kunnen we de media überhaupt nog vertrouwen?

Toch geloof ik dat wij als mens een bijzondere soort zijn. De crisis toonde aan dat we snel kunnen veranderen. Het feit dat politiek en pers het momentum missen, wil niet zeggen dat wij als mensen niet onze eigen verantwoordelijkheid kunnen pakken. Naar een eenvoudiger leven, minder technologie, minder geloof in wetenschap en veel meer geloof in elkaar! Wetenschap is op z’n best een methode van werken, maar dè wetenschap bestaat niet, is een illusie. Maar samen kunnen we de toekomst aan, we hoeven alleen maar minder kritiekloos alles dat technisch, nieuw en wetenschappelijk lijkt te accepteren. Wens ik jullie een hele fijne zomervakantie. Het een tikkeltje rustiger aan doen, is naar mijn mening een goede richting om ons voortbestaan te verzekeren, nu is er de tijd om te oefenen! Tot september!