Na de
strijd, kunnen de kronieken opgemaakt worden. Heldendaden, moed en het
trotseren van tegenslagen zijn de vaste componenten van zulke verhalen. Snel
worden de gemaakte keuzen en daarbij behorende ontberingen gevierd en daarmee
gerechtvaardigd, onder meer door het uitreiken van oorkondes en andere in
plechtigheden verpakte eer betonen. Hiermee wordt de bij het maken van keuzes
onontkoombare cognitieve dissonantie weggepoetst. Is dit ook zo bij Corona?
Zeker,
onze RIVM directeur Jaap van Dissel, krijgt bijvoorbeeld de KNAW penning.
Echter, in diverse tijdschriften lees ik dat er in vele landen één of enkele
“dissidente” wetenschappers is/zijn (vaak ervaren 60-plussers), die het
achteraf gezien beter wisten en bijvoorbeeld vrijwel vanaf het begin stelden
dat de pandemie zich niet zo zeer door “droplets”’ verspreidt, maar vooral door
“aerosolen”. In Amerika was dat bijvoorbeeld Linsey Marr (60), in Nederland was
het Maurice de Hond (73). Marr had gestudeerd aan Harvard en gewerkt aan MIT,
was een internationaal gelauwerd hoogleraar, en kreeg desondanks aanvankelijk
nauwelijks bijval vanuit de door virologen en politici gedomineerde aanpak (en
uitleg) van de Coronapandemie. Onze Nederlandse Maurice de Hond analyseerde
vele studies uit diverse vakgebieden, ook die van civil engineer Marr, en kwam
al rond april 2020 tot de conclusie dat de verspreiding niet of nauwelijks door
grote druppels plaatsvindt, maar door areosolen, vooral binnenshuis vanwege
slechte ventilatie, waardoor de “druppels” als sigarenrookwolken lang konden
blijven hangen en zo tot superspread events konden leiden. Hij stelde toen al
voor om binnenshuis mondkapjes te gaan dragen, een masterplan ventilatie op te
stellen en uit te voeren en buitenshuis de maatregelen op te heffen. Hij wees
op het seizoeneffect, en hij schreef honderden blogs over Corona, die door
duizenden mensen waaronder ik een jaar lang gevolgd zijn. Daarbij kreeg hij
voortdurend gelijk, ook als hij de rekenmodellen (voorspellingen) van het RIVM
beschreef en bekritiseerde.
Anders
dan Marr, was De Hond geen MIT professor, maar een sociaalgeograaf buiten de
gangbare wetenschappelijke instituties, gespecialiseerd in opinieonderzoek.
Maar net als Marr, en vele Don Quichottes in talloze andere landen, had hij
serieuze kritiek. Net als vele artsen en ander wetenschappers, die bepleitten
een meer experimenterende (minder conservatieve) houding van “de wetenschap”
toe te staan, in plaats van zonder voldoende kennis overal exact dezelfde
werkwijze te eisen en zo artsen die met experimentele aanpakken en voor andere
aandoeningen geregistreerde (onschadelijke) middelen experimenteerden buiten
spel te zetten. Uiteraard kan er zonder experiment weinig worden geleerd.
Kortom, tientallen wetenschappers die ingezonden brieven naar de WHO of naar
de lokale politieke bewindslieden zonden, kregen net als Marr en onze Maurice
geen (of nauwelijks) gehoor bij de officiële (wetenschappelijke) instanties, de
pers en andere Main Stream Media. Integendeel, sociale media hebben via
hun factcheckers herhaaldelijk laten weten dat de
uitingen van ook de Hond op Facebook en YouTube nepnieuws waren. LinkedIn heeft
het account van De Hond zelfs tijdelijk geblokkeerd.
Uit het
verleden weten we dat geïnstitutionaliseerde macht vrijdenkers buitenspel kan
zetten en verketteren indien ze tegen de stroom ingaan. Denk bv aan de rooms
katholieke kerk/inquisitie van een paar eeuwen geleden. Hoewel De Hond en zijn
verguisde “collega’s” op praktisch alle punten gelijk hebben gekregen, is hen
op niet mis te verstane gronden de mond gesnoerd, ook door onze
kwaliteitskranten. De Volkskrant toonde een van de Nazi Duitse propagandamakers
uit de jaren 30 gekopieerde spotprent van de Joodse Maurice De Hond, afgebeeld
als een Jood die marionetten bestuurd (achter de schermen aan alle touwtjes
trekt, zo hadden volgens Hitler de joden macht). Hiermee wordt zichtbaar hoe
ook in onze tijd machtsblokken – ongeacht of ze religieus, “wetenschappelijk”,
of “informatief” zijn – nog steeds een alleenrecht op de waarheid claimen,
geholpen door collega machthebbers (politiek, BigTech factcheckers).
We
kunnen hiervan leren. Ik begrijp dat er veel cognitieve dissonantie is bij de
machthebbers, juist nu dissidente denkers veel eerder op het juiste spoor
blijken te hebben gezeten dan de officiële machten. Het toekennen van de
KNAW-penning valt vanuit de cognitieve dissonantie en bijbehorende post
decision justification psychologisch goed te begrijpen. Maar, een
penning voor wetenschap? Creatief was het OMT-verhaal wel! Een voorspelde ramp
werd met voorschriften bestreden, om vervolgens (1) het (al dan niet ten dele)
uitblijven van de voorspelling op te voeren als bewijs van het succes van het
beleid. Logisch gezien is dit een drogreden: het uitblijven van de ramp kan net
zo goed gelden als (2) bewijs van de overbodigheid van de voorschriften, of (3)
van de onjuistheid van de voorspellingen. Ondanks de goede bedoelingen, zat men
er vooral naast (2 en 3). Zo hield men halsstarrig vast aan het niet dragen van
mondkapjes en erkende men pas deze maand als laatste land ter wereld
schoorvoetend het belang van aerosolen en ventilatie! Inquisitie? In de woorden
van Frank Zappa: Who are the brain police?
PS
Shell is door de rechter gedwongen om de CO2 uitstoot te verlagen, ondanks dat
ze binnen de beleidsregels van de overheid handelen. Zich achter de wet
verschuilen, kan dus niet meer altijd. Dat betekent dat zich verschuilen achter
het ondertussen evident “manke” regeringsbeleid ten aanzien de rol van
aerosolen en ventilatie mbt Covid-19, wellicht op termijn evenmin rechtsgeldig
kan blijken. Leerlingen en studenten die in slecht geventileerde (maar binnen
de beleidsnormen) lokalen besmet raken, kunnen onderwijsinstellingen duur komen
te staan …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten